Die naam verzin je toch niet?

Je hebt het vast weleens gedacht of gezegd: zo'n naam verzin je toch niet? Smaken verschillen nogal en vast iedereen heeft zich ooit wel verbaasd over de naamkeuze van een ander.
Dat is niks nieuws. Al ruim een eeuw geleden wond pastoor Brand zich op over 'verminkingen' van namen in zijn boek Nederlandsche Doopnamen naar Oorsprong en Gebruik.
De arme man zat er echt mee, getuige dit juweeltje van een fragment:

Voorop echter moet gewaarschuwd, dat er degelijk onderscheid is te maken tusschen echte en welbekende vleivormen en willekeurige verminkingen, die menigmaal geen anderen oorsprong hebben dan den stamelenden mond der kleinen.
Reeds in 1657 werd er geklaagd: "Er is geen eind aan het afknotten, verminken en veranderen der namen, zooals iedereen dat naar willekeur doet. En wat de kinderen stamelend voor den dag brengen, dat herhalen de kindermeiden en ten laatste raken allen eraan gewend."
Men zal gereedelijk begrijpen, dat er in de Naamlijst voor al zulke wanvormen geen plaats is, maar daarom ook nog veel minder voor de hedendaagsche modezuchtige namen, die naar vreemde talen, en het Engelsch in het bijzonder, of misschien ook het Maleisch, gemaakt en dwaselijk gedragen worden.
Al die spitse en bitse naampjes op y en ie uitgaande hebben toch waarlijk iets onbenulligs en stumperigs dat te zeer aan de kinderkamer herinnert. Dáár mogen ze blijven!